Elewacja ceglana.
W Polsce cegła jako materiał budowlany zaczęła być stosowana od XIII w. Wówczas z wolna odchodzono od budownictwa kamiennego na rzecz ceramicznych kształtek ze względów praktycznych. Przyczyn tych zmian należy doszukiwać się w niemalże powszechnym dostępie do złóż gliny, która ze względu na swoje właściwości plastyczne – dawała się formować znacznie łatwiej niż kamień, ponadto była od niego lżejsza. Ceniono ją także ze względu na nieskomplikowany proces produkcji, łatwość uzyskania różnorodnych kształtów, kolorystykę, fakturę powierzchni i możliwość szkliwienia. Wszystkie te czynniki miały wpływ na rozpowszechnienie ceramiki budowlanej cegły jako materiału chętnie wykorzystywanego w architekturze. Do dnia dzisiejszego nasz krajobraz architektoniczny zdobią ceglane kościoły, zamki, mury, dwory, dworki i wiejskie zabudowania z cegły. Nie sposób w tym miejscu pominąć obiektów przemysłowych czy gospodarczych charakteryzujących się częstokroć niezwykłym pięknem. Na nas, jako spadkobiercach spoczywa powinność uchronienia tych budowli przed zapomnieniem. Renowacja starych fasad ceglanych ma na celu zachowanie możliwie w maksymalnym stopniu oryginalnych materiałów, aby budynek nie utracił historycznego charakteru, jak również przywrócenie jego funkcji użytkowych.
Konserwacja cegły
Czyszczenie chemiczne, czyszczenie mechaniczne-piaskowanie/sodowanie, hydrofobizacja, scalanie kolorystyczne, usuwanie starej spoiny, fugowanie.
Zawilgocenie, zasolenie, porażenie biologiczne, zabrudzenie.
W przypadku zawilgocenia, zasolenia i porażenia biologicznego, –triady – która ma istotny wpływ na degradację elewacji ceglanej, w pierwszej kolejności należy wykonać czynności mające na celu usunięcie źródeł zawilgocenia. W tym celu wykonuje się izolację pionową i poziomą. Najniższe kondygnacje budynku – piwnica lub podziemie – także dobrze jest zabezpieczyć przed wilgocią. Ważne jest również ustalenie składu stężenia drobnoustrojów i soli, jak również zbadanie stanu technicznego podłoża. Następnie przeprowadza się dezynfekcję powierzchni muru preparatem biobójczym. Jeżeli na powierzchni muru widoczne są białe warstwy wykwitów solnych przeprowadza się odsolenie. W sytuacji jeżeli wytrzymałość mechaniczna niektórych cegieł jest niska, należy je wzmocnić właściwymi preparatami. Po tym etapie wykonuje się czyszczeni cegły. Stosuje się trzy metody w zależności od stanu muru: mycie chemiczne, piaskowanie niskociśnieniowe/sodowanie lub czyszczenie laserowe.
Konserwacja kamienia
Piaskowanie, sodowanie, mycie chemiczne granitu i piaskowca a także usuwanie grafiti. Spinowanie kamienia zaprawami wapiennymi.
Usunięcie ubytków w cegłach, wymiana cegieł zniszczonych. Jeżeli cegły uległy spękaniu i rozwarstwieniu, co doprowadziło do rozległych ubytków, należy je wymienić na cegły możliwie jak najbardziej podobne do oryginału. W przypadku niewielkich ubytków w cegłach wypełnia się je kitami naprawczymi. W sytuacji jeżeli doszło do ubytków w zaprawach spoinujących, należy je uzupełnić zaprawą wapienną o składzie i właściwościach zbliżonych do oryginału.
Scalenie kolorystyczne. Kolejną czynnością podczas konserwacji murów ceglanych jest kolorystyczne scalenie całej powierzchni naprawianej elewacji.
Hydrofobizacja. Proces hydrofobizacji służy wzmocnieniu muru poprzez nadaniu jej właściwości odpychania wody i tym samym niedopuszczania do przeniknięcia wilgoci w głąb struktury materiału ściennego.